Vittorio Giardino - Η Τρίτη Αλήθεια (1990)

Είναι μια καταπληκτική 24σέλιδη αυτοτελής ιστορία όπου όπως πολύ συχνά συμβαίνει
στα κομικς του Giardino πρωταγωνιστεί μια ωραία πανούργα γυναίκα μέσα σε ένα κύκλο συγγραφέων.
Το έγκλημα διαπράτεται και οι εκδοχές για το τι πραγματικά συμβαίνει είναι τρεις.
Πρωτότυπος τίτλος: La terza verità
Σενάριο: Pier Francesco Prosperi
Πρωτοδημοσιεύτηκε στο ιταλικό περιοδικό "Corto Maltese" τεύχη 86 και 87 (1990)
Μετάφραση στην ελληνική γλώσσα: άγνωστο
Δημοσιεύτηκε σε ελληνική εφημερίδα μάλλον στα ΝΕΑ ττην δεκαετία του 90 σε συνέχειες.

Vittorio Giardino - Σαφάρι (1987)

Vittorio Giardino - Σαφάρι (1987)

To 1987 ο Giardino δημιούργησε το Safari για το L'Espresso. Το διάσημο εβδομαδιαίο περιοδικό
όμως επέμενε ο συγγραφέας να μειώσει τον αριθμό σελίδων που είχε σχεδιάσει.
Οι δύο αρχικά σχεδιασμένες σελίδες (2 και 3) λοιπόν συμπτήχθηκαν σε μία.
Όταν όμως δημοσιεύτηκε η ιστορία στο συγκεντρωτικό άλμπουμ "Deadly Dalliance" από την NBM, o Giardino μπόρεσε να την προεκτείνει από πέντε σε οκτώ σελίδες ενώνοντας καρέ από την έκδοση της L'Espresso με καινούργια.. 
Η βερσιόν λοιπόν που θα διαβάσετε εδώ σε ελληνική μετάφραση περιέχει τις πρωτότυπες σελίδες για αυτό μην σας ξενίσει η επανάληψη των καρέ στις δύο σελίδες με την ίδια αρίθμηση (3)!
Ο ιταλός μαέστρος της καθαρής γραμμής, όπως και οι συνάδελφοί του που έγραψαν στα ιταλικά Hugo Pratt, Guido Crepax, Milo Manara, σχεδιάζει γυναίκες με ιδιαίτερη κομψότητα ενώ οι ενδυματικές τους επιλογές τις κάνουν ακόμα πιο ελκυστκές.

Robert Crumb - Δεν Μπορείς Να Τις Έχεις Όλες (1992)

Πρώτη δημοσίευση στο Hup #4 (Last Gasp, 1992).
Πρωτότυπος τίτλος:
"You Can't Have Them All -- Magnificent Specimens I Have Seen"
και υπότιτλος:
"My Troubles With Women - Part 37".

Η επεξεργασία έγινε από τις πρωτότυπες σελίδες που με τις ενσωματωμένες υποσημειώσεις στα περιθώρια τους, έφτασαν 2384 Χ 3425 στις διαστάσεις.
Όσοι ενδιαφέρονται για τις σελίδες υψηλότερης ανάλυσης ας το ζητήσουν στα σχόλια.

Πρόκειται για μια από τις ειλικρινέστερες  και χωρίς περιστροφές αφηγήσεις του θείου Ροβέρτου καθώς και η ουσιαστικότερη κατ' εμέ εξομολόγηση των ερωτικών του παθών από όλο το τεράστιο έργο του.
Ο ζωντανός αυτός θρύλος μιλάει για τις αλόγιστες επιθυμίες που τον βασάνιζαν στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του και προσπαθεί να εξηγήσει το πάθος του για τις αμαζονικών διαστάσεων και αναλογιών γυναίκες που συναντάει.
Δεν κωλώνει να βάλει στα πάνελ της τετρασέλιδης ιστορίας, κορμάρες επικών διαστάσεων, με μυώδεις γάμπες και οπίσθια, την γυναίκα του Aline Kominsky-Crumb καθώς και φίλους του όπως π.χ στο δεύτερο κάδρο της σελίδας 4 όπου ο Terry Zwigoff, σκηνοθέτης της ταινίας ντοκιμαντέρ Crumb (1994) τρώει μαζί του, ενώ στο πέμπτο κάδρο της πρώτης σελίδας αυτοξευτιλίζεται!
Αν δεν αφοπλιστείτε από την αμεσότητα των λόγων του, σίγουρα θα σας συνεπάρει η μοναδική του τέχνη.
Χοντρές σίγουρες γραμμές, τεχνική σκίασης με κάθετες (crosshatching), ο ωκεανός λεπτομερειών,  ενώ πανταχού παρούσα η ομορφιά της καθημερινότητας που μόνο το πενάκι του Κράμπ μπορεί να την φορτώσει με τόσο έντονα συναισθήματα.