Πρώτη δημοσίευση στο Hup #4 (Last Gasp, 1992).
Πρωτότυπος τίτλος:
"You Can't Have Them All -- Magnificent Specimens I Have Seen"
και υπότιτλος:
"My Troubles With Women - Part 37".
Η επεξεργασία έγινε από τις πρωτότυπες σελίδες που με τις ενσωματωμένες υποσημειώσεις στα περιθώρια τους, έφτασαν 2384 Χ 3425 στις διαστάσεις.
Όσοι ενδιαφέρονται για τις σελίδες υψηλότερης ανάλυσης ας το ζητήσουν στα σχόλια.
Πρόκειται για μια από τις ειλικρινέστερες και χωρίς περιστροφές αφηγήσεις του θείου Ροβέρτου καθώς και η ουσιαστικότερη κατ' εμέ εξομολόγηση των ερωτικών του παθών από όλο το τεράστιο έργο του.
Ο ζωντανός αυτός θρύλος μιλάει για τις αλόγιστες επιθυμίες που τον βασάνιζαν στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του και προσπαθεί να εξηγήσει το πάθος του για τις αμαζονικών διαστάσεων και αναλογιών γυναίκες που συναντάει.
Δεν κωλώνει να βάλει στα πάνελ της τετρασέλιδης ιστορίας, κορμάρες επικών διαστάσεων, με μυώδεις γάμπες και οπίσθια, την γυναίκα του Aline Kominsky-Crumb καθώς και φίλους του όπως π.χ στο δεύτερο κάδρο της σελίδας 4 όπου ο Terry Zwigoff, σκηνοθέτης της ταινίας ντοκιμαντέρ Crumb (1994) τρώει μαζί του, ενώ στο πέμπτο κάδρο της πρώτης σελίδας αυτοξευτιλίζεται!
Αν δεν αφοπλιστείτε από την αμεσότητα των λόγων του, σίγουρα θα σας συνεπάρει η μοναδική του τέχνη.
Χοντρές σίγουρες γραμμές, τεχνική σκίασης με κάθετες (crosshatching), ο ωκεανός λεπτομερειών, ενώ πανταχού παρούσα η ομορφιά της καθημερινότητας που μόνο το πενάκι του Κράμπ μπορεί να την φορτώσει με τόσο έντονα συναισθήματα.
Πρωτότυπος τίτλος:
"You Can't Have Them All -- Magnificent Specimens I Have Seen"
και υπότιτλος:
"My Troubles With Women - Part 37".
Η επεξεργασία έγινε από τις πρωτότυπες σελίδες που με τις ενσωματωμένες υποσημειώσεις στα περιθώρια τους, έφτασαν 2384 Χ 3425 στις διαστάσεις.
Όσοι ενδιαφέρονται για τις σελίδες υψηλότερης ανάλυσης ας το ζητήσουν στα σχόλια.
Πρόκειται για μια από τις ειλικρινέστερες και χωρίς περιστροφές αφηγήσεις του θείου Ροβέρτου καθώς και η ουσιαστικότερη κατ' εμέ εξομολόγηση των ερωτικών του παθών από όλο το τεράστιο έργο του.
Ο ζωντανός αυτός θρύλος μιλάει για τις αλόγιστες επιθυμίες που τον βασάνιζαν στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του και προσπαθεί να εξηγήσει το πάθος του για τις αμαζονικών διαστάσεων και αναλογιών γυναίκες που συναντάει.
Δεν κωλώνει να βάλει στα πάνελ της τετρασέλιδης ιστορίας, κορμάρες επικών διαστάσεων, με μυώδεις γάμπες και οπίσθια, την γυναίκα του Aline Kominsky-Crumb καθώς και φίλους του όπως π.χ στο δεύτερο κάδρο της σελίδας 4 όπου ο Terry Zwigoff, σκηνοθέτης της ταινίας ντοκιμαντέρ Crumb (1994) τρώει μαζί του, ενώ στο πέμπτο κάδρο της πρώτης σελίδας αυτοξευτιλίζεται!
Αν δεν αφοπλιστείτε από την αμεσότητα των λόγων του, σίγουρα θα σας συνεπάρει η μοναδική του τέχνη.
Χοντρές σίγουρες γραμμές, τεχνική σκίασης με κάθετες (crosshatching), ο ωκεανός λεπτομερειών, ενώ πανταχού παρούσα η ομορφιά της καθημερινότητας που μόνο το πενάκι του Κράμπ μπορεί να την φορτώσει με τόσο έντονα συναισθήματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου